İSTANBUL – Halkların Demokratik Kongresi (HDK) tarafından İstanbul’un Küçükçekmece ilçesinde düzenlenen ‘Halkların Eşit ve Özgür Ömrü Yolunda Tahlil Barışta’ başlıklı konferansın son toplantısı başladı.
Prof. Dr. Ayşe Betül Çelik’in moderatörlüğünü yaptığı “Türkiye’de barışın toplumsal yerini nasıl inşa edeceğiz?” başlıklı oturumda Kürt siyasetçi Gültan Kışanak, “Barışın toplumsallaştırılması ve tahlilin paydaşları: Toplumsal ve siyasal öznelerin dahiliyeti ile iştirakçi bir barış nasıl mümkün?” sorusuna karşılık verdi.
‘İKTİDAR DEFTERİ KAPATIP BUZDOLABINA KALDIRDIKTAN SONRA HAZIRLIK YAPTI’
“Son derece kritik bir mevzuyu konuşuyoruz” diyen Kışanak, burada yaptığı konuşmada şunları söyledi:
“Barışçıl tahlil neden yalnızca Kürtlerin talebi oluyor? Devlet, neden kalıcı bir barış için önemli bir müzakere süreci başlatmıyor? Geçen 10 yıllık süreçte barış talebine toplumsal bir dayanak arayışını neden öteledik? Muhalifler açısından bir eksiklik. Ben eminim iktidar o defteri kapatıp buzdolabına koyduktan sonra bu sürece hazırlık yaptı. Lakin biz travmalarla, hak ihlalleriyle başa çıkmaya çalıştık. Artık yeni süreçte herkes süratlice bir halde bu işin ucundan tutmaya çalıştı. Bu süreç tartışmalarına süratli bir giriş yaptık. Biraz dağınık, biraz da el yordamıyla giriş yaptık. Toparlanmamız gerekiyor. Bir ortaya gelip biraz strateji konuşulması gerekiyor. Bu yeni süreç çok farklı bir süreç olarak gelişecek. Herkes İmralı’dan bir bildiri bekleyip her şeyin çözüleceğini bekliyor. Biz kalıcı barışı nasıl konuşacağız, nasıl ilerleteceğiz? Demokratik dönüşümü başlatma sürecini biz nasıl ilerleteceğiz? Yıllardır konuştuğumuz bu mevzuda hala barıştan ne anlıyoruz sorusuna verdiğimiz ortak bir karşılık yok. Herkes kendi sorusunu yanıtlıyor. Genç arkadaşlar bu mevzuyu tahayyül bile edemediklerini söylüyor. Onun için birazcık daha barıştan ne anlıyoruz sorusunu sormamız gerekiyor.”
‘CHP KENDİ İÇ SİYASETİNE DÖNDÜ’
“Biz barışı daha çok silahların susması ekseninde tartıştık” sözlerini kullanan Kışanak, kelamlarına şöyle devam etti:
“Silahların susması, bir orta periyottur. Kalıcı barış dediğimiz sıkıntı, problemlerimizle yüzleşerek konuşmamız gerekiyor. Türkiye, Kürt sorunu ile yüzleşmedi. Hakikat ve yüzleşme sorununu Kürt sorunu ile yüzleşme perspektifinde konuşmalıyız. İnkar ve imha siyaseti ile yüzleşmedik. İnkar siyaseti bitmedi. Saraydan birileri hala eşit halklar olarak kabul edilmelerinin mümkün olmadığını söylüyor. Türkiye toplumunun gerçek manada Kürt sorunu ile yüzleşmesi gerekiyor. Farklı kimliklere sahip beşerler olarak bu topraklarda yaşayacaksak birbirimizin öyküsüyle tanışmamız gerekiyor. Şayet Kürtsen kesinlikle bir yerde Kürt olmanın ayrımcılığı yüzüne çarpıyor. Kürt iş insanı Kürt olarak TÜSİAD’ta yönetici olamaz. Birinci okula giden bir çocuk Kürtçe konuşma sorunu yaşıyor. Kürt meselesinin bir bölünme sorunu olarak görüldüğü bir hakikat. Kürtler anadilinde konuşursa biz bölünürüz diyen çok büyük bir kitle var. Bunu yukardan inşa ettiler. Birbirimizle konuşalım. Biz iktidarla konuşarak bu sorunu çözemiyoruz. Siyasal partiler Kürt problemini araçsallaştırıyor. Kürt sorunu araçsallaşmıştır. O yüzden siyasetten medet bekleyerek bu sorunun tahlile kavuşturulmasına inanmıyorum. Bunu siyasi bir kart olarak çıkartacak bir toplumsal harekete dönüştürmemiz gerekiyor. AKP’nin ya da CHP’nin bir tahlil stratejisi var mı? Varsa bunu konuşmak istiyoruz.
Kürtlerdeki kandırılma ile Türklerdeki bölünme korkusunu yüz yüze getirmemiz gerekiyor. Kürt toplumunda bir dolu soru işareti var. Bir tarafta tokalaşma, işte Öcalan’ın Meclis’te konuşmasının akabinde CHP etrafına yönelik çok büyük bir baskı dalgası geldi. CHP Genel Başkanı Özgür Özel’in Kürt problemini bir eşitlik problemi olarak görmesi çok değerliydi. Lakin artık CHP’nin gündeminde değil. CHP iç siyasetine döndü. Geçen süreçteki en büyük sorun alanı iktidar ile Kürt siyaseti ortasında bir müzakere ortasında kaldı. MHP ve CHP dışarda kalmıştı. Bu sefer biraz daha umutvardık. Sürece en çok karşı olan MHP’den ses gelmişti. CHP de ‘ben de varım’ demişti. Lakin artık daima bir arada konuşamıyoruz. Bunu aşmalıyız. Türkiye toplumu ‘Kürt sorunu benim de sorunum’ derse o vakit çözülür. Yalnızca Kürtlerin sorunu olarak kaldığı taktirde bir çatışmayı doğruyor. Sivil alanda barış konusunda rol alacak sivil bir akil beşerler heyetini kurabilir miyiz? Bunu gündemimize almamız gerekiyor. Toplumsal barış gelinceye kadar çalışacak bir sivil akil insan heyetine gereksinim var. ‘Barışın kaybedeni yoktur’ diyoruz ancak biz bunun da altını dolduramıyoruz. Bunun altını dolduracak bir çalışmaya muhtaçlık vardır.”
