Genlerimiz on binlerce yıl evvel yaşamış biyolojik atalarımızın genleri ile birebir ama beslenme nizamımız çok değişti. Zira çoklukla hazır besin tüketiyoruz.

‘’Yapılan araştırmalar günümüzün çağdaş diyetinin birçoklarının biyolojik atalarımızın hiç tanımadığı rafine şekerden oluştuğunu gösteriyor. İşte bu genlerimize hiç uygun bir beslenme değildir’’ diyen İç Hastalıkları Uzmanı Prof. Dr. Osman Erk, fazla şekerin bedene tesirlerini ve neden olduğu hastalıkları şöyle açıkladı:

ZEHİR ÜZERE ALGILANIR

Fazla rafine şeker bedene girdiğinde bağışıklık sistemi onu toksik husus olarak kabul eder ve reaksiyon gösterir. Rafine şeker fazla ölçüde tüketildiğinde karaciğerde trigliserit ve LDL’ye dönüştürülür. Çocuklarda görülen hiperaktivite, öğrenme ve davranış bozuklukları çok şeker tüketimiyle alakalıdır.

Biyolojik atalarımızın tek rafine şeker kaynağı baldı ama fazla ölçüde değildi. Meyvelerde bulunan şeker rafine şeker sayılmaz; su, lif, antioksidan ve öteki fito besinlerle birlikte sağlıklı bir besindir. Fakat biyolojik cetlerimiz yılın yalnızca birkaç ayında bu meyveleri tüketebiliyorlardı.

UYUŞTURUR VE ŞİŞMANLATIR

Tıpkı alkol ve tütün üzere şeker de bir uyuşturucudur. Hatta şeker günümüzün en tehlikeli uyuşturucusudur. Bir paket yahut konserve kutusunun içinde olup, kıymetli ölçüde şeker içermeyecek bir şey bulmak zordur. Şeker obezite genleri ile alakalıdır. 10’dan fazla obezite genine sahip olanlar şekerli besinlerin tesirlerine çok daha hassastır. Birtakım obezite bağlı genleri kalıtım yolu ile alan beşerler makul ölçüde şeker tüketseler bile daha fazla obez olma riskini taşırlar. Fazla şeker diyabet, damar sertliği, kalp hastalıklarına da taban hazırlar.

Şekersiz zannedilen besinlerde bile şeker var!

Şekeri diyetten çıkarmak için yalnızca tatlı yememek, sofra şekeri kullanmamak yetmez. Hazır besinlerin yüzde 75’inde bilhassa fruktozdan varlıklı mısır şurubu halinde tatlandırıcılar bulunmaktadır. Şekersiz sanılan ketçap, çorba, bulyon, mayonez, baharatlar, yoğurt, sos, kahvaltılık gevrekler, konserveler, ekmekler, şarküteri eserlerinde şeker ve mısır şurubu bulunabilir. Bu çeşit eserlerin etiketlerinin dikkatle incelenmesi gerekir.

Bazı sıvı eserler ise ek şeker ve kollayıcı içermez ibareleriyle pazarlanmaktadır. Bu gerçek olabilir lakin kolay şekerlerin bu çeşit sıvı içeceklerde bulunabileceğini unutmamak gerekir. İşlenmiş endüstriyel besinlerde şekerin birçok değişik formu yer almaktadır: Dekstroz, fruktoz, glikoz, laktoz, maltoz, sakkaroz üzere “oz” ile biten bütün katkı hususları şekerin değişik bir kaynağını göstermektedir. Bunun dışında içinde NBŞ (Nişasta Bazlı Şeker), “şurup”, “nektar” sözleri geçen her şey şekere işaret eder. Birtakım işlenmiş ambalajlı besinlerin içinde birden fazla şeker kaynağının bulunması mümkündür. Kesinlikle şeker içeren bir işlenmiş besin tüketilmesi gerekiyorsa şeker ölçüsüne dikkat edilmelidir. Yenilecek porsiyon 5 gramdan fazla şeker içermemelidir.

KANSERE YOL AÇAR MI?

Glikoz ile kanser hücreleri ortasındaki irtibat birinci olarak 1920’lerde Otto Warburg tarafından bulunmuştur. Warburg kanser hücrelerinin güç metabolizmalarının farklı olduğunu ve kanser hücrelerinin çok fazla şeker tükettiğini keşfetti. Yani bu hücreler çok fazla şeker tüketir ve bu tüketim anaerobik (oksijensiz) ortamda gerçekleşir.

Alman bilim insanı Otto Warburg kanser hücrelerinin büyük ölçüde glikoz tüketimine bağımlı olduğunu keşfederek Nobel Tıp Mükafatı aldı. Günümüzde kanserin varlığını ve bedene yayılıp yayılmadığını anlamak için kullanılan Pozitron Emisyon Tomografi (PET) BT tetkikinde beden içinde en çok glikoz tüketen bölgeler araştırılmaktadır.

Eğer bir bölgede fazla glikoz tüketimi var ise bunun nedeni büyük ölçüde kanserdir denilebilir. Rafine şeker ve rafine un glisemik indeksi yüksek besinlerdir. Bu besinler tüketildiğinde kan şekeri, insülin ve IGF-1 süratle yükselir. Bu sonuç kanser hücrelerinin ortaya çıkmasına yer hazırlar. Beyaz şeker ve rafine un ikilisi yalnızca kanser hücrelerinin gelişimini teşvik etmez, tıpkı vakitte kanser hücrelerinin yayılmasını da kolaylaştırır.

Beslenme nizamından beyaz şeker ve rafine unu çıkararak insülin ve IGF-1 seviyelerini azaltmak mümkündür. Şeker bakımından varlıklı yiyeceklerin kansere yol açtığı kesin olarak bilindiği için kanser hastalarının rafine şekeri diyetlerinden çıkarmaları mantıklıdır. Bu biçimde kanser hücreleri beslenmemiş olur.